Ώρα 9.30...
Περιμένω σε ένα πεζουλάκι και βλέπω την Καμάρα...
Πού να ήξερα ότι θα ήσουν εκεί;
Πού να ήξερα ότι θα ερχόσουν να με δεις;
Είσαι όμορφος... Πολύ όμορφος...
Και πολύ γλύκας...
Η φωνή σου είναι ήρεμη...
Είσαι και ντροπαλός...
Θα τα πούμε αύριο μωρό μου...
Αύριο το βραδάκι...
Θα είμαστε μόνοι μας...
Και θα πάμε κάπου ήρεμα, να μου δώσεις το πρώτο μου φιλί...
Δίπλα στη θάλασσα...
Και θα ακούω την αναπνοή σου, θα με κρατάς αγγαλιά και θα μου λες ότι μ' αγαπάς...
Χαίρομαι...
Χαίρομαι γιατί αυτή τη χρονιά θα βάφεις χρωματιστό ό,τι μαύρο υπάρχει στην ζωή μου...
Αύριο θα νιώσω τα χείλη σου...
1 ΤΗΝ ΕΦΑΓΑΝ ΣΤΟ ΜΑΤΙ:
και για πε???? :)))
Post a Comment